ആഘോഷിക്കാനുള്ളത് തന്നെയാണ് പിറന്നാള്. ആഘോഷം കൊഴുപ്പിക്കാന്‍ വേണമെങ്കില്‍ വിദേശം വരെ ഒരു പറക്കല്‍ നടത്താം. അല്ലെങ്കില്‍ കൂട്ടുകാരെ വിളിച്ചു മെഴുകുതിരി ഊതി കെടുത്തി മധുരം നുണഞ്ഞും സന്തോഷം പങ്കിടാം. ആണ് കുട്ടികളുടെയോ പെണ്‍ കുട്ടികളുടെയോ ഹോസ്റ്റലില്‍ ആണെങ്കില്‍ എങ്ങനെയായിരിക്കും നിങ്ങള്‍ പിറന്നാള് ആഘോഷിക്കുക?
വേണ്ട.... നിങ്ങള്‍ അതിനൊന്നും മിനക്കെടേണ്ട. കലണ്ടറില് ചുവന്ന മഷി കൊണ്ട് വട്ടമിട്ടു അതിനു വേണ്ടി കാത്തിരിക്കാനും നടത്താനും നിങ്ങളുടെ കൂട്ടുകാര്‍ തന്നെ മുന്നിലുണ്ടാകും. നമ്മള് വെറുതെ നിന്നു കൊടുത്താല്‍ മതി........... അല്ലെങ്കില്‍ ഓടി രക്ഷപ്പെട്ടോണം.
കലണ്ടറില് ചുവന്ന വട്ടം വരയ്ക്കാന് മാത്രമല്ല, ആഴ്ചകള് മുന്പേ പ്ലാന് ചെയ്തു ചടങ്ങ് കൊഴുപ്പിക്കാനും അനവധി ആള്ക്കാര് ഉണ്ടാവും ക്യാമ്പസുകളില്. അത് നിങ്ങളുടെ കൂടെ ഉണ്നുന്നവനാകാം, ഉറങ്ങുന്നവനാകം ,ഹോസ്റ്റല്‍ പണിയാന്‍ കൊണ്ട് വച്ച കമ്പി പാര അടിച്ചുമാറ്റി വില്‍ക്കാന്‍ കൂടെ വന്നവനാകാം, ഒരേ പേപ്പര് ഉപയോഗിച്ച് പരീക്ഷകളില് കോപ്പി അടിക്കുന്നവനുമാകാം. ഇക്കാര്യത്തില്‍ ഹോസ്ടലുകളില്‍, കയലി ഉടുക്കുന്നവനെന്നും ബെര്‍മുഡ ഇടുന്നവനെന്നും വ്യതാസമില്ല.
അക്ഷരമാല 'അ' യില്‍ തുടങ്ങുന്നതുപോലെ, കഥയുടെയും തുടക്കവും 'അ' തന്നെ ആകട്ടെ...
അങ്ങനെ ആശയുടെ പിറന്നാളും വന്നെത്തി. യൂനിവേര്സിടിയില്‍ വന്നിട്ട് അധികം നാള്‍ ആയുമില്ല. 'ടോക്' ചെയ്യുമ്പോഴും 'വാക്' ചെയ്യുമ്പോഴും ഒരു ആംഗലേയ ചുവയുമുണ്ട്. കയറ്റി വെട്ടിയ മുടിയും സോഡാ കുപ്പി കണ്ണടയും. പോരെ പൂരം. ആര്‍ക്കായാലും ഒന്ന് പിറനാള്‍ കലക്കി മറിക്കാന്‍ തോന്നും. പിന്നെ അല്ലെ വിനോയ്. ഒരു നട്ടപാതിരയക്ക് ഹോസ്റ്റല്‍ മുറിയുടെ അരണ്ട വെളിച്ചത്തില്‍ ഇരിക്കുമ്പോള്‍ തോന്നിയാതാ ഈ 'ബര്‍ത്ത് ഡേ ഗിഫ്റ്റ്' ഐഡിയ.
അങ്ങനെ ഹാപ്പി ബര്‍ത്ത് ഡേ വന്നെത്തി. എം.സി. ജെ ക്ക് ജോയിന്‍ ചെയ്തവരെ ഒക്കെ റിപ്പോര്‍ട്ടര്‍ ആക്കിയേ അടങ്ങൂ എന്ന വാശിയില്‍ ചാക്കപ്പന്‍ സര്‍ ഘോരഘോരം 'വാട്ട്‌ ഐ അം ട്രയിംഗ് ടൂ സെ ഈസ്‌..' എന്ന് നൂറ്റി ഒന്നു തവണ മൊഴിഞ്ഞു ഇറങ്ങിയാതെ ഉള്ളൂ. (ക്ഷമിക്കണം; കോഴ്സ് തുടങ്ങി ആദ്യ ദിനങ്ങളിലൊക്കെ ഞങ്ങള്‍ കൃത്യ മായി ഈ സെന്റെന്‍സ് എത്ര പ്രാവശ്യം സര്‍ പറയുന്നുണ്ടെന്ന് എന്നിയിരുന്നു. അന്നേ ദിവസം എണ്ണാന്‍ പറ്റിയില്ല).
ഏതായാലും കോഴ്സ് തുടങ്ങിയതിനു ശേഷമുള്ള ആദ്യത്തെ ചടങ്ങ് ആണ്. മോശമാകേണ്ട എന്ന് വിചാരിച്ചു എല്ലാവരും ചുറ്റും കൂടി നില്‍ക്കുന്നു.
'ആശ മുന്നോട്ടു വരൂ' വിനോയുടെ ഗംഭീര ശബ്ദം ചെനക്കലങ്ങാടിയില്‍ ഭാസ്കരേട്ടന്റെ കട വരെ എത്തിയിട്ടുണ്ടാകും.
അല്‍പം നാണം ഒക്കെ വരുത്തി, ഒരു ചെറിയ ജാഡ ചിരിയോടെ ആശ മുന്നിലെത്തി.
"നമ്മുടെ ഒരു എളിയ ഉപഹാരമാണ്, നമുക്ക് ഇങ്ങനെ ഒക്കെ ചെയ്യാനേ പറ്റൂ.." ഒരു റിബ്ബണ്‍ കെട്ടിയ പൊതി ആശയുടെ കൈകളിലേക്ക് വച്ച് വിനോയ് പിന്നിലേക്ക്‌ നടന്നു.
ഒരു കോഴ്സ് തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ ഒരു ആണ്‍കുട്ടി ഒരു പെണ്‍കുട്ടിക്ക് കൊടുത്ത സമ്മാനം കാണാന്‍ പെണ്‍പട തിക്കിത്തിരക്കി മുന്നിലെത്തി. ഹോസ്റ്റലില്‍ പോയിട്ട് അതിനെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കനുല്ലതാ. അപ്പൊ പൊതി അഴിക്കുമ്പോ ആദ്യം തന്നെ കാണണം.
ആകെ നിശബ്ദത.
ലാബില്‍ പി ടി ഐ ടെര്‍മിനല്‍ ഓണ്‍ ചെയ്ത ശബ്ദം പോലും ഇല്ല!
ആശ പതുക്കെ റിബ്ബണ്‍ അഴിച്ചുമാറ്റി പൊതി തുറന്നു.
സമ്മാനം കാണാന്‍ ആള്‍കാരുടെ ഇടയിലൂടെ തല ഉള്ളിലെക്കിട്ടു നോക്കുകയാണ് പെണ്‍പട മുഴുവനും.
"ഹെന്റെ അമ്മോ....!!!"
"അയ്യോ.....!!!"
പൊതി തുറന്നതും,സുന്ദരിമാര്‍ ഒക്കെ ഓടി ചെയര്‍ ന്റെ മുകളില്‍ കയറി. ചിലര്‍ കരയുന്നു ചിലര്‍ ചിരിക്കുന്നു, പക്ഷെ എല്ലാവരും ബഞ്ചില്‍ കയറി. ആരും കാലു നിലത്തു വച്ചില്ല. ആണ് പട ഏറ്റവും പുറകില്‍ മീശ തടവിക്കൊണ്ട് പുഞ്ചിരി പൊഴിക്കുന്നു.
പ്രത്യേകിച്ച് ഒന്നും ഉണ്ടായില്ല. പൊതിക്ക് ഉള്ളില്‍ ഒരു തവള കുഞ്ഞു ആയിരുന്നു. അതായിരുന്നു റിബ്ബണ്‍ ഇട്ടു ഗിഫ്റ്റ് പേപ്പറില്‍ കൊണ്ട് വന്നത്.
പൊതി തുറന്നപ്പോള്‍ സുന്ദരിമാരെ കണ്ട തവളക്കുഞ്ഞു ഒരു ചാട്ടം ചാടി. അതിനറിയില്ലല്ലോ എം സി ജെ വിഭാഗത്തിലെ അച്ചടക്കം.
വരട്ടെ, കഴിഞ്ഞില്ല. ക്ലൈമാക്സ്‌ അതല്ലേ.
പിറന്നാള് സമ്മാനം വാങ്ങിയ ആശ തവളയെ കണ്ടു എവിടെ പോയി ഒളിച്ചു?
എങ്ങു പോയി?
ഒന്നും സംഭവിച്ചില്ല. പൊതിയും പിടിച്ചു അതെ പൊസിഷനില്‍ ആശ നില്‍ക്കുന്നു.
ഒന്നും സംഭവിക്കാത്തത് പോലെ ഗിഫ്റ്റ് പേപ്പര് ഭംഗി ആസ്വദിക്കുന്നു.
എന്തുപറ്റി?
തവളയെ പേടിയില്ലാത്ത പെണ്ണോ?
അതൊന്നുമല്ലേ...
ഹോസ്റ്റലില്‍ ഗിഫ്റ്റ് പ്ലാന് ചെയ്തു എന്ന് കേട്ടപ്പോഴേ ആശ ഇതൊക്കെ തന്നെ ആയിരുന്നു പ്രതീക്ഷിച്ചത്. ബഞ്ചില്‍ ഓടി കയറിയവര്‍ ഒഴികെ.
പാമ്പിനെ പ്രതീക്ഷിച്ചു തവളയെ കിട്ടിയ നിരാശ ഉണ്ടോ കണ്ണുകളില്‍?
* * *
സിനിമ കഴിഞ്ഞു തിയേറ്ററില്‍ നിന്ന് പുറത്തേക്കിറങ്ങുമ്പോള്‍ പത്രക്കാരോട് രാജപ്പന്‍ പറയുന്നു;
"ഞാനല്ല....ഉദയനാണ് താരം..."
ആരാണ് ശരിക്ക് താരം?
ഉദയനാണോ രാജപ്പനാണോ അതോ തവളയോ....!
(തുടരും)
